Luisteren naar het gebrekkige Spaans van AOC gaf me de moed om het mijne te omarmen
Vermaak
- AOC: The Fearless Rise and Powerful Resonance of Alexandria Ocasio-Cortez is een veelzijdige essaybundel over de millenniumcongreslid.
- Het boek, dat op 11 augustus uitkomt, bevat essays van Rebecca Traister, Andrea González-Ramírez, Mariana Atencio en meer.
- In het onderstaande fragment kijkt romanschrijfster Natalia Sylvester naar de relatie van AOC met de Spaanse taal - en die van haarzelf.
Het politieke oorsprongsverhaal van Alexandra Ocasio-Cortez is inmiddels zo vaak verteld dat het klinkt als een mythe, of een moderne versie van het verhaal van David en Goliath. In 2018 verwierf Ocasio-Cortez roem als een 28-jarige barman die het opneemt tegen afgevaardigde Joe Crowley, de democraat op de vierde plaats in het Huis van Afgevaardigden, om vertegenwoordigen een congresdistrict van de arbeidersklasse in Queens. Spoiler: ze won, en - samen met een recordbrekende en diverse klasse van congres - een progressief nieuw hoofdstuk voor de Democratische partij ingelijfd.
Sinds zijn verkiezing in het Congres is Ocasio-Cortez de focus geweest van een documentaire , naar ABC-boek voor kinderen , naar superheld strip , en meer dan een paar denk-stukjes en profielen Uit 11 augustus, de essaybundel AOC: The Fearless Rise and Powerful Resonance of Alexandria Ocasio-Cortez , samengesteld door journalist Lynda Lopez, draagt bij aan de groeiende bibliotheek door naar AOC te kijken door een aantal lenzen: veranderaar, beïnvloeder, stijlicoon en een in een lange rij van Puerto Ricaanse activisten.
In het onderstaande fragment kijkt romanschrijfster Natalia Sylvester naar Ocasio-Cortez in misschien wel het meest herkenbare licht van allemaal: als een Latinx-persoon die haar relatie met de Spaanse taal navigeert. Sylvester, geboren in Peru maar opgegroeid in de VS, schaamde zich ooit voor haar gebrekkige tweetaligheid. Na het zien van AOC tijdens een interview op Univision moedig gebrekkig Spaans te spreken, veranderde Sylvester's relatie met haar moedertaal voor altijd. Lees verder om erachter te komen
Van AOC bewerkt door Lynda Lopez. Copyright (c) 2020 door de auteur en herdrukt met toestemming van St. Martin's Publishing Group.
Mijn ouders weigerden mijn zus en ik te laten vergeten hoe ze Spaans moesten spreken door te doen alsof ze het niet verstonden toen we Engels spraken. Spaans was de enige taal die we eind jaren tachtig mochten spreken in ons appartement met één slaapkamer in Miami. We waren allebei in recordtijd afgestudeerd aan de lessen Engels als tweede taal als kleuters en eerste klassers, en we verlangden ernaar om in het Engels te spelen en te praten en te leven, alsof het een glimmend nieuw stuk speelgoed was.
'No te entiendo', zei mijn moeder altijd hoofdschuddend en in geveinsde verwarring schouderophalend als we in het Engels glipten. Mijn zus en ik slaakte een geërgerde zucht omdat we onszelf in het Spaans moesten herhalen, maar we werden onderbroken door een correctie van onze grammatica en woordenschat na elk ander woord. 'Op een dag zul je me bedanken', antwoordde mijn moeder.
gerelateerde verhalen
Michelle Obama draagt een gouden 'VOTE'-ketting bij DNC 
26 beroemdheden die de democratische partij onderschrijven 
Hier zijn de vijf favoriete boeken van Kamala HarrisIk stelde me deze 'ene dag' voor in een verre toekomst. Ik zou me voorstellen dat ik terug zou gaan naar mijn geboorteland Peru en voor een local zou worden aangezien.
Wat ik niet had kunnen weten, is dat mijn Spaans nooit perfect was. Hoe kon het zijn, als Engels het belangrijkste voertuig was waarmee ik alles consumeerde? Het was de taal van mijn vrienden, mijn leraren, mijn studieboeken en de films, tv-programma's, liedjes en verhalen waar ik van hield. Om onze volledige onderdompeling tegen te gaan, begon mijn moeder vrienden die Peru hadden bezocht te vragen om geschiedenis- en grammaticaboeken voor mijn zus en mij mee terug te nemen.
In dit huis wordt Spaans gesproken.
Maar als u alleen thuis uw eerste taal spreekt, wordt het uw tweede. Het wordt de drager van alles wat huishoudelijk is, zijn ontwikkeling wordt belemmerd als een volwassen kind dat het nooit alleen redt.
Dat is de reden waarom ik, de eerste keer dat ik AOC Spaans hoorde spreken op de nationale televisie, trots, afschuw, schaamte, vreugde en opluchting ervoer in de tijd die ze nodig had om één zin te vormen. Het was voor een interview dat ze had gedaan op Univision, en op Twitter deelde ze het, samen met een bevestiging dat 'tijdens mijn jeugd Spaans mijn eerste taal was - maar zoals veel Latijns-Amerikaanse Amerikanen van de eerste generatie, moet ik er continu aan werken & verbeteren. Het is niet perfect, maar de enige manier waarop we onze taalvaardigheid verbeteren, is door middel van openbare praktijken. '
In de clip van drie minuten, voordat ze een woord had gezegd, hoorde ik een voice-over van Univision-anker Yisel Tejeda. Haar klinkers waren helder en uitgesproken. Haar accent was dubbelzinnig genoeg om uit alle Latijns-Amerikaanse landen te komen. Haar vocabulaire was formeel, moeiteloos en nauwkeurig.
Het zorgde voor een scherp contrast met de manier van spreken van AOC. Toen ik naar haar lezing over de Green New Deal luisterde, merkte ik dat ik mentale aantekeningen maakte van haar kleine fouten in de vervoegingen van haar woorden, huiverend toen haar zelfstandige naamwoorden in het meervoud niet overeenkwamen met haar enkelvoudige werkwoorden. Toen ze halverwege de zin langer bleef dan verwacht, wist ik dat dat kwam doordat ze in gedachten aan het vertalen was, op zoek naar het juiste woord. Ik herkende de stilte, het moment waarop je je realiseert dat bepaalde woorden je zijn ontgaan, en je genoegen moet nemen met de woorden die je hebt. Haar accent, doorspekt met de meest subtiele sporen van Engels, deed me aan het mijne denken.
Op dat moment schaamde ik me voor haar, schaamde ik me voor mezelf. Om te gaan met de schaamte mijn eigen gebrekkige Spaans uit de mond van iemand anders te horen komen, zocht ik eerst naar de goedkoopste coping-mechanismen, waarbij ik de vloeiendheid van AOC vergeleek en bekritiseerde. Hoe gemakkelijk houden we geïnternaliseerde schade in stand, vooral als we nooit zijn gestopt om de wortels ervan te ondervragen.
Toen vroeg Tejeda aan AOC of ze Trump een racist noemde. 'Waarop baseert u die beweringen?'
'Perfecte woorden of niet, AOC is niet bang om in niet mis te verstane bewoordingen te spreken over de dingen die er het meest toe doen.'
Onwankelbaar antwoordde AOC: 'Hij is heel duidelijk in zijn behandeling, zijn woorden en zijn daden.' Ze beschreef zijn tactiek om onze gemeenschap te intimideren en eindigde met te zeggen: 'Hij is van plan onze gemeenschappen bang te maken, maar we kunnen hem niet de macht geven om dat te doen.'
Perfecte woorden of niet, AOC is niet bang om in niet mis te verstane bewoordingen te spreken over de dingen die er het meest toe doen. Ze roept racisme op en de bedoelingen van deze president om angst aan te wakkeren tegen onze gemeenschappen. We kunnen hem de macht niet geven om dat te doen.
In 2014, toen mijn eerste boek werd gepubliceerd , nodigde een verslaggever van mijn plaatselijke Univision-station me uit om de roman te promoten tijdens hun ochtendshow. Ik was dagenlang in paniek. 'S Avonds belde ik mijn moeder om te oefenen wat ik zou zeggen en hoe ik het zou zeggen. Ik zou haar een hele zin in het Engels vertellen, en ze zou het in het Spaans tegen me herhalen terwijl ik het opschreef. Het is niet dat ik niet wist hoe ik deze dingen moest zeggen; het is gewoon dat ik niet dacht dat mijn manier om ze te zeggen goed genoeg was. Spaans was mijn taal voor alledaagse dingen - woorden die spraken over eten en inpakken voor uitstapjes en het missen van tantes en ooms de paar keer dat we elkaar aan de telefoon spraken. De woorden die ik nodig had om de thema's en personages van mijn boek te bespreken, voelden aan op een plek die voor mij onbereikbaar was. Het waren literaire woorden. High-concept woorden. Geen eigen woorden en hartwoorden.
Dus heb ik een script gemaakt waarmee ik de rol van een perfect tweetalige Latina kon spelen. Ik leerde elke regel uit mijn hoofd.
Wat zouden de mensen denken?
Wat ik had moeten vragen: waar komt deze diepgewortelde vernedering vandaan?
'Wat ik had moeten vragen: waar komt deze diepgewortelde vernedering vandaan?'
Ik heb de video van AOC op Univision 5, 10, 15 keer bekeken. Het komt bij me op dat ik mezelf uit angst uit te veel gesprekken heb gelaten, en ik denk dat als ik haar goed in de gaten houd, ik misschien met meer zelfvertrouwen Spaans zal leren spreken.
Daarin is er geen ruimte voor AOC om haar antwoorden te overdenken of te oefenen, en nog indrukwekkender: het maakt niet uit. Wanneer ze iemand op een stoep benadert om over de volkstelling van 2020 te praten, reageren ze op haar warmte en passie, niet op haar grammatica. Als Tejeda haar vraagt naar haar favoriete eten en AOC zegt: 'Mofongo, soja puertorriqueña ”Lachen de twee Latinas om hun gemeenschap te vieren.
Er is geen enkele uitdaging voor haar identiteit, zonder twijfel over haar waarde. Haar Spaans is niet gebrekkig, het is gewoon eerlijk, een meer getrouwe weergave van wat het kan betekenen om vandaag de eerste generatie Latinx in de Verenigde Staten te zijn. Geworteld op de ene plaats en nu gegrondvest op een andere, ontdekken we dat we constant aan het vertalen zijn, heen en weer reizen. We ontdekken dat onze taal, en de verhalen die erin staan, geen rechte weg is. Niet noodzakelijk Engels of 'correct' Spaans of zelfs Spanglish. Ook niet de juiste woorden of de verkeerde woorden.
Hier, in de gesprekken die mensen zoals AOC voeren, hoeven we ons niet te verontschuldigen voor onze taal. We hebben de woorden die we thuis hebben geleerd, de woorden die we uit ons hoofd kennen. Ze zijn goed genoeg, krachtig genoeg. Ze zullen worden gehoord.
Deze inhoud is geïmporteerd uit {embed-name}. Mogelijk kunt u dezelfde inhoud in een andere indeling vinden, of kunt u meer informatie vinden op hun website.Voor meer van dit soort verhalen, Meld je aan voor onze nieuwsbrief
Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en op deze pagina geïmporteerd om gebruikers te helpen hun e-mailadressen op te geven. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io Advertentie - Lees hieronder verder