16 tekenen van verlatingsproblemen bij volwassenen

Zelfverbetering

Verlatingsproblemen kunnen het best worden omschreven als de angst om alleen gelaten te worden. Het komt voort uit de angst om eenzaam te zijn na het verlies van een geliefde. Dit zijn vaak de overblijfselen van een traumatisch verlies uit de kindertijd.

Heb je het idioom gehoord Eenmaal gebeten, tweemaal verlegen? Het is gewoon de menselijke natuur om voorzichtig te zijn met iets dat ons in het verleden pijn heeft gedaan en er bang voor te zijn.

Het is moeilijk voor een kind om het verlies te begrijpen, ongeacht de reden erachter en of het voorkomen had kunnen worden of niet. En zonder steun en hulp is het voor een kind ondenkbaar om het verdriet dat bij het verlies hoort te verwerken en de wonden te helen.

Het kind kan zelfs zichzelf de schuld geven van het verlies en zal er vast van overtuigd zijn dat anderen die dicht bij hem staan, hem ook in de steek zullen laten.

De angst om in de steek gelaten te worden zal met hen groeien als het kind een volwassene wordt als er niets wordt gedaan om het te laten verdwijnen.

In zeldzame gevallen kan een volwassene later in het leven verlatingsproblemen krijgen als gevolg van een zeer traumatische ervaring. Omdat het een psychische kwestie is, wordt dit vaak niet serieus genomen of wordt er geen passende behandeling gegeven. Als het wordt toegestaan om door te gaan en te etteren, heeft het de kracht om iemands leven te schaden door hun sociale vaardigheden en capaciteiten bij het opbouwen van relaties te vernietigen.

Het is van vitaal belang om het belang en de urgentie van deze mentale aandoening te begrijpen en deze zo vroeg mogelijk te laten behandelen. Dit artikel biedt u informatie over de oorzaken, symptomen en behandelingskeuzes.

Wat zijn verlatingsproblemen?

Voor iemand die lijdt aan de angst om in de steek gelaten te worden, is de angst om een geliefde te verliezen zo reëel, zelfs zonder enige reden voor zo'n angst. Ze accepteren de universele waarheid niet dat verlies net zo goed deel uitmaakt van ons leven als winst.

Iedereen maakt in zijn leven de ervaring van verlies mee wanneer zijn geliefde overlijdt of een relatie eindigt. Voor mensen met onopgeloste trauma's van verlies uit de kindertijd kan dit echter moeilijk zijn om mee om te gaan.

Hun angst voor verlies kan zo intens worden dat ze uit de buurt blijven van anderen om geen affiniteiten en relaties te ontwikkelen. Hoewel eenzaamheid moeilijk te verdragen is, vinden ze het het minste kwaad in vergelijking met het liefdesverdriet van verlatenheid.

De angst om in de steek gelaten te worden is zo groot in hen dat ze zelfs die mensen die dicht bij hen proberen te komen, blijven wegduwen. Dit alles kan hen eenzaam, asociaal en zonder vrienden maken zonder uitzicht op een zinvolle relatie.

Wat veroorzaakt verlatingsproblemen?

Niet elk kind dat een dierbare verliest, ontwikkelt verlatingsproblemen. De factoren die een verlies veranderen in een angst voor eenzaamheid en het gevoel in de steek gelaten te worden, zijn talrijk.

Wanneer iemand die dicht bij een kind staat overlijdt of weggaat vanwege externe factoren zoals echtscheiding, is het normaal dat het kind zich traumatisch voelt. Vaak is het kind te jong om te begrijpen wat er gebeurt en waarom. Bij deze gelegenheden hoeft een volwassene alleen maar te gaan zitten en de situatie uit te leggen.

Omdat veel volwassenen hier niet voldoende belang aan hechten, kan het kind zijn eigen ideeën vormen over het wat, waarom en hoe van de episode. Met hun beperkte ervaring en middelen kunnen ze er uiteindelijk verkeerde ideeën over vormen. Dit zal uiteraard leiden tot angst en ongerustheid.

Verlatingstrauma kan ook voortkomen uit het niet ontvangen van voldoende emotionele en fysieke zorg van een ouder of verzorger als kind. Wanneer de verzorger niet voldoende emotionele steun biedt en ook niet genoeg aandacht aan het kind geeft, kan dit leiden tot angst. Inconsistentie in de aandacht voor het kind is ook een andere trigger voor verlatingsproblemen bij volwassenen.

Op basis van het gedrag van de verzorger jegens het kind kan het kind als volwassene verschillende onveilige gehechtheidspersoonlijkheden ontwikkelen. De meest prominente van deze persoonlijkheidsstoornissen zijn vermijdende gehechtheid, angstige gehechtheid en gedesorganiseerde gehechtheid.

Of een kind het verlatingstrauma overwint, hangt af van hun genen, de omgeving waarin ze opgroeien, de medische geschiedenis van de familie en de geestelijke gezondheid.

Tekenen van verlatingsproblemen

Het meest voorkomende en zichtbare teken van verlatingsproblemen is het plezierige gedrag van mensen. Ze vertonen dit gedrag om er liefde voor terug te krijgen. Ze hebben constante geruststelling van liefde, genegenheid en aandacht nodig.

Degenen met verlatingsproblemen hebben het moeilijk om met afwijzingen of zelfs waargenomen afwijzingen om te gaan. Dit kan hun stress- en angstniveau verhogen.

Hier zijn enkele van de meest voorkomende symptomen van emotionele verlating.

Klaar om alles te doen om anderen te plezieren
Vind het moeilijk om anderen te vertrouwen, zelfs de partner
Te veel lezen in de bedoelingen van anderen
Jaloers op anderen, inclusief de partner
Onzeker in relaties
Mensen wegduwen om zichzelf te redden van verlating
Moeite hebben met fysieke en emotionele intimiteit
Extremen in het beheersen van gedrag - ze willen anderen beheersen of door anderen worden gecontroleerd
Genoegen nemen met onbevredigende relaties
Vereist een speciale behandeling; vaak op dezelfde manier als je een kind zou behandelen
In codependente relaties zijn
Heeft constante geruststelling nodig dat ze geliefd zullen worden en niet in de steek zullen worden gelaten
Terughoudend om beledigende en ongezonde relaties te verlaten
Ondiepe relaties
Zich in een reeks relaties bevinden
Zelf-saboterende relaties

De angst voor verlating is nauw verbonden met tal van psychische problemen. Dit maakt de symptomen breed en gevarieerd. Het is een soort fobie en angst die de geest kan overnemen en er parten mee kan spelen.

Het komt veel te vaak voor dat mensen met verlatingsproblemen moeite hebben met het vinden van levenspartners. Hun veeleisende manieren en constante behoefte aan geruststelling kunnen potentiële partners wegjagen.

Hoe verlatingstrauma te genezen?

Omdat de grondoorzaak van dit traumatische gedrag enkele jaren teruggaat, is het belangrijk om het op te sporen en op te lossen. Een andere essentiële factor bij de behandeling van verlatingsproblemen is het identificeren van de trigger. Al deze en meer maken therapie de ideale behandeloptie voor mensen met verlatingsangst.

In mildere gevallen is dit echter zelf te behandelen. Zolang het je lukt om kalm te blijven wanneer je wordt blootgesteld aan triggers, kun je mogelijk dezelfde resultaten bereiken als in therapie. Als je je overweldigd voelt door de enorme omvang van de taak, kun je iemand die je kunt vertrouwen in de arm nemen om je hierbij te helpen.

Het lijdt geen twijfel dat het probleem moet worden aangepakt en dat er een oplossing moet worden gevonden. De oude of nieuwe wonden moeten worden geheeld om degenen die aan deze aandoening lijden te helpen een normaal leven te leiden. Hoe meer je uitstelt om hulp te krijgen en te laten behandelen, hoe ernstiger het probleem zich zal ontwikkelen. Dit zal het moeilijker maken om te behandelen en het zal een lange weg terug naar normaal zijn.

afsluitende gedachten

Mantelzorgers van hun kant kunnen oppassen voor de duidelijke tekenen van verlatingsproblemen. Soms kan een kind dit ontwikkelen als gevolg van zijn overactieve verbeeldingskracht. Of het nu echt of ingebeeld is, het trauma is heel echt.

In hun enthousiasme om hun kind te helpen succes te behalen, kunnen ouders en verzorgers onbedoeld verlatingsproblemen bij het kind veroorzaken. Zoals hen aanmoedigen om naar de hemel te reiken als het kind daar niet de capaciteit voor heeft.

Ze pushen om perfect te zijn door ze belachelijk te maken of ze te vergelijken met andere kinderen die meer succes hebben, kan diepe littekens achterlaten op de psyche van een kind. Ze bespotten voor het uiten van hun emoties kan verwoestend zijn voor een kind. Aan de andere kant van het spectrum behandelen ze hun kinderen als vrienden.

Mantelzorgers moeten zich realiseren dat kinderen constante en consistente ondersteuning, aandacht, warmte en aandachtige interacties nodig hebben om op te groeien als een volwassene met een goed afgeronde persoonlijkheid.

Aanbevolen literatuur: